Boven op de fragiel ogende stapeling van lady ladybird ligt een klein dood lieveheersbeestje dat ik heb gevonden in de vensterbank van de museumruimte. Het beestje rust op een goudkleurige dop, gevonden in de omgeving zoals alle materialen dichtbij gevonden zijn. Is heel het beeld dat met dezelfde kleurstelling als van de ruimte en detailleringen in overeenstemming met de decoraties van het museum, opgetuigd om het dode lieveheersbeestje te eren? Jawel en tegelijkertijd is het beeld een ode aan de materialiteit zelf. Het wiebelige driepotige tafeltje, de half omgedraaide witte sokkel, de houtsnippers. Ze zijn er allemaal ten dienste van elkaar om zo zichtbaar te worden en samen te vallen met de wereld om hen heen. Een altaar is het, ter ere van het veronachtzaamde.
Lady ladybird is tot stand gekomen tijdens mijn residentie in Kunsthal Augustinia in Denemarken op uitnodiging van Poubelle United, oktober 2024. De residentie is mede mogelijk gemaakt door financiële ondersteuning van het Jeannette Hollaar Fonds, waarvoor dank!
Greetings to Augustinia 1,2,3
